تحلیل کران‌های مسکونی روستای تاریخی کندوان با رویکرد تولیدی- معیشتی

یکی از عوامل تعیین کننده در توسعه مجتمع­های زیستی، بُعد اقتصادی است. سکونت­گاه‌های انسانی، به دنبال تغییر در شیوه کوچ­نشینی عموماً بر پایه کشاورزی و دامداری و فعالیت­های وابسته به آن، رشد و گسترش یافته‌اند. اقتصاد و نظام تولیدی، نه تنها گویای کارکرد این کانون‌های زیستی است، بلکه عامل مهم و تاثیرگذاری بر بافت، کالبد و شکل منازل مسکونی نیز هست. آنچه که در این بحث دنبال می‌شود، درک و فهم نقش عوامل تولیدی در شکل‌گیری کران‌های مسکونی روستای تاریخی کندوان است. در این مطالعه، روش تحقیق کیفی با رویکرد پدیدارشناسی مورد استفاده بوده است و گردآوری اطلاعات این مطالعه در دو بخش مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی بوده و تلاش شده از طریق پدیدارشناسی و مصاحبه باز و عمیق، دلایل نهان پدیده مورد مطالعه، فهم و تبیین گردد. نتایج پژوهش نشان داد که فضاهای زیستی و قدیمی روستای کندوان، در جوابگویی به عملکردها شکل­گرفته است. همچنین با نظر به تغییرات پیش­آمده و توجه به مشاغل جدید چون گردشگری، فضاهای تولیدی- معیشتی کران‌‌ها از عملکردهای سابق فاصله گرفته و به فضاهای زیستی ساده مبدل شده است. امروزه با نظر به تغییرات پیش‌آمده در شرایط معیشتی ساکنان، جهت احیاء و بکارگیری ظرفیت‌های محیطی و انسانی در این بخش، می‌بایست ویژگی‌های کالبدی و عملکردی این کران‌ها و ویژگی‌های معیشتی مد نظر قرار گیرد.